Kinderen op bed, een grote kop thee, een dekentje en een bank. En niet te vergeten: een berg kussens in de rug (je bent bijna 40 of niet). Afstandsbediening in de hand, maar geen idee wat je nu weer aan moet zetten? Om te voorkomen dat je niet verder komt dan omschrijvingen van series lezen ("mwooah", "neeeh", "wat?!") en uiteindelijk anderhalf uur naar reels op je telefoon zit te kijken, hierbij een aantal binge-waardige series. In dit overzicht: gegarandeerd herkenning (of een blik op de toekomst), een lach, wat tranen her en der, maar vooral: ontspanning.

Inmiddels kennen we de vergelijking wel van moeders in de ochtend tegenover moeders tussen vijf en zeven in de avond. Ik kan mij nog zo voornemen aan het begin van de dag om vandaag niet boos te worden, niet gelijk ‘nee’ te zeggen op alles wat ook maar onzinnig lijkt, mijn geduld niet verliezen...kortom: een nauwe verwant van moeder Theresa te zijn. Op de een of andere manier lukt dat niet meer zo goed tijdens de ‘kinderspitsuren’.

We staan aan de start van de meivakantie; veertien dagen vol kindervertier. Een soort warming up voor de zomervakantie. Voor onze regio begon de vakantie op Koningsdag. Onze oudste twee hadden de programmafolder van de gemeente gespot en nu ze allebei heel goed plaatjes kunnen kijken en er één kan lezen, wisten ze precies wat ze allemaal niet wilden missen.

Dezelfde mate van zelfbeheersing voor onze partner als voor onze kinderen; zou dat kunnen?

Mijn man en ik hebben inmiddels de leeftijd bereikt dat we enthousiast worden van een verhaal dat begint met “wat ik nu weer hoorde op het schoolplein…”. De soap die schoolplein heet, verveelt nu eenmaal niet snel. Zo stond ik afgelopen week naast een vader die opa had meegenomen. Ze hadden het over hoe vaak hij de kinderen ophaalt (één keer) en hoe ideaal het is dat de BSO zo dichtbij is. Wel duur hoor, die BSO; “mijn vrouw werkt eigenlijk een dag voor niks”.

Een gebakje en een croissant. Oh en ik wil dat het smaakt.

Als kind vond ik Cassis en (kinder)Cola heerlijk op kinderfeestjes, oh en koekjes. Alleen eindigde ik vaak met een beker ranja en een snoepje.

37 Jaar en een maand van mijn leven zijn verstreken als ik mijzelf er tijdens het lezen van een recept op betrap dat ik geen idee heb wat het verschil is tussen "haricots verts" en "sperziebonen" (en dat ik vreemd genoeg totaal niet de behoefte voel dit uit te zoeken).